Dionysos: “Kijk eens Otto, waar we nu zijn aangeland! Vliegende bolhoedjes!”
Otto: “Moeten we de lezer niet vertellen dat we uit het eerste hoofdstuk komen?”
Dionysos: “Dat heb je dan bij deze gedaan. Kennelijk kunnen we ons vrijelijk door het gehele boek ver-plaatsen. Die dekselse Palmboom toch. Ah, als je over de duivel spreekt, daar is ie al!”

“Ja, dat kan ik niet ontkennen. En ook de lezer is met mij meegekomen. Bezwaar heren, als ook mijn geliefde lezer het verhaal aanhoort?”
“Welnee,” zegt Dionysos. “Hoe meer denkbeeldige zielen, haha, hoe meer denkbeeldige vreugde. Grapje Palmboom, grapje!”
En Otto licht voor u, beste lezer, zijn hoed ten groet.

“Mooi,” zeg ik. “Luister dan, heren, naar een voorval waarbij een fraaie patafysische machine
gereduceerd werd tot een fysische mogelijkheid.”
“Fijn!” zegt Dionysos. “Glaasje wijn om eerst de keel te smeren, Palmboom?”
“Hebben we deze dialoog al niet in het eerste hoofdstuk gehad?”
“Jawel, maar je lust toch nòg wel een kruikje, Palmboom? Hier, zo ken ik je. En de lezer? U ook?

“Mooi zo, pak aan, mijn wijnvat raakt nooit leeg!”
“Klaar? Weet dan, geliefd publiek, dat ik in 1958 logica en praktische filosofie doceerde aan de universiteit van Leiden.”
“Echt?” vraagt Dionysos. “Ben je ook echt professor geweest? Je bent toch een stripfiguur?”
“Er is een enigszins geromantiseerde serie beeld-verhalen verschenen die gebaseerd is op mijn onderzoekingen, ja, maar mijn hemel Dionysos, ontneem mij niet mijn ware leven en werken!”
“Oh, pardon.”

“Ik ga verder. Om onafhankelijk denken in mijn studenten te stimuleren, besloot ik elk college (door de studenten aangeduid als conférences) met een patafysisch voorstel. Op vrijdag 12 december (ik herinner mij dat in die week mijn vriend George Wald in Science publiceerde: ‘The Significance of Vertebrate Metamorphosis: A life cycle is circular; and its completion may involve two opposed metamorphoses, biochemical components of which pervade the vertebrate kingdom’ en dat bovendien op die precieze dag, nadat ik er achter de schermen bij hem op had aangedrongen, Willem Drees het ontslag indiende van zijn rooms-rode kabinet) beschreef ik, staande achter het katheder, het denkbeeldige spel pianovoetbal.”

(wordt vervolgd)