Voedselcommunisme

Voordat we zoals beloofd de voortplanting onder de loep nemen wil ik ingaan op de reactie van een lezer van deze rubriek. Hij (of zij?) meent dat ik wel erg
luchtig doe over het eten van synthetisch voedsel. “Geen fabriek zal ooit de smaak van een sappige biefstuk evenaren,” is de conclusie. Dat valt nog te bezien. Het is namelijk een misverstand om te denken dat toekomstig synthetisch voedsel “niet echt” zou zijn. Integendeel: een uit eersteklas DNA in de fabriek gekweekte biefstuk zal smakelijker, gezonder en zelfs “natuurlijker” zijn dan een van een dode koe. Die heeft in een vervuilde wereld geleefd en een deel van dat vuil in haar lichaam opgeslagen. Fabriekskoe is daarentegen zo schoon als de natuur bedoeld heeft.

Kweek uit DNA biedt trouwens ook een duizeling-wekkend aantal nieuwe smaken. Want het vlees vanelke diersoort die leeft of ooit geleefd heeft kan worden gemaakt. Voor plantaardig materiaal geldt hetzelfde. De fijnproever zal het zo exotisch niet kunnen bedenken of het belandt op zijn bord. Mis-schien wel afkomstig uit een apparaat dat we voorlopig de Atoomkok zullen noemen (zie onder). Synthetisch voedsel zal ons niet alleen de oude, maar ook talloze nieuwe smaken (en geuren!) brengen. En: alles voor dezelfde prijs. Er staat ons voedselcommunisme te wachten.
Met al dat eten schiet de voortplanting erbij in. Terwijl het toch zo’n heikel punt is. Volgende keer.
DE ATOOMKOK
De moleculaire keuken is momenteel populair. De atomaire keuken gaat een stap verder. Alle denkbare moleculen in voedsel laten zich samenstellen uit een klein aantal atoomsoorten. De atoomkok -- binnenkort onmisbaar in elke keuken -- stelt op basis van een DNA-recept uit een basisvoorraad atomen de gewenste moleculen samen, en bouwt daarvan organisch weefsel. De variëteit is vrijwel oneindig en het kost haast niets.